4η ΠΑΡΑΤΑΣΗ για την καθηλωτική παράσταση
«ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ…
ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ»
του Θανάση Σταυρόπουλου
Σκηνοθεσία Μενέλαος Τζαβέλλας
Λόγω τεράστιας επιτυχίας και αθρόας προσέλευσης των θεατών η παράσταση ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ…ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ παίρνει και 4η παράταση και θα παρουσιάζεται κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ ώρα 9 ΜΜ με επιπλέον παραστάσεις την Μεγάλη Τρίτη και την Μεγάλη Τετάρτη στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ
Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του σύγχρονου θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη που επίσης ερμηνεύει μοναδικά μοιρολόγια και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Υπό την αιγίδα
της ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ
και ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ και ΒΑΡΗΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΥΡΟΥ
Η ”ΔΙΩΝΗΣ-ΑΙΝΙΓΜΑ” με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνει την 4η κατά σειρά παράταση της καθηλωτικής παράστασης «ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ…ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ σε κείμενο Θανάση Σταυρόπουλου και σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα με την εκπληκτική ερμηνεία της Γεωργίας Ζώη στην ενσάρκωση του ρόλου της Παναγίας, για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή.
Η παράσταση από την πρώτη ημέρα που παρουσιάστηκε στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ τον Νοέμβριο, έλαβε άριστες κριτικές από το θεατρόφιλο κοινό και κριτικούς, αγαπήθηκε και καταχειροκροτήθηκε στο πάντα κατάμεστο χώρο του θεάτρου και για αυτό τον λόγο παρατείνεται από Δευτέρα 6 Μαρτίου 2023 και κάθε Δευτέρα στις 9 μμ. Επίσης λόγω του ιδιαίτερου του θέματος παραστάσεις θα δοθούν την Μεγάλη Τρίτη και την Μεγάλη Τετάρτη.
«Η παράσταση προτείνεται από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και το Ίδρυμα ΝΕΟΤΗΤΟΣ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ αλλά και από κριτικούς και θεατές που γεμίζουν το ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ για να την παρακολουθήσουν»
Το 2022, είχε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό μιας και συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την κορύφωση των γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μια θλιβερή επέτειος που έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα, όχι μόνο στη συνείδηση των απογόνων του Μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά και στο σύνολο των Ελλήνων. Με αφορμή την θύμηση της θλιβερής επετείου, παρουσιάσαμε σε περιοδεία και στη συνέχεια στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ τη θεατρική παραγωγή «ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» σε πρωτότυπο κείμενο του Θανάση Ν. Σταυρόπουλου και σκηνοθεσία του Μενέλαου Τζαβέλλα.
Το θεατρικό αυτό έργο είναι μία πρόταση που συνθέτει δύο τόσο διαφορετικές πτυχές της Ιστορίας. Αυτής του Θείου Δράματος, και συγκεκριμένα την πορεία Του Ιησού προς τον Γολγοθά, και τον μαρτυρικό διωγμό των Ελλήνων, και όχι μόνο, από την πολύπαθη Σμύρνη Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του σύγχρονου θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από μια από τις σημαντικότερες
ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη που επίσης ερμηνεύει μοναδικά μοιρολόγια και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Μία γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μία άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα της παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια. Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά. Θα της παρουσιάσει την άκρα πικρία της Μητρός μπροστά στο πέρασμα του Υιού της. Εκεί η Ελπίδα θα κατανοήσει ότι το δράμα Του εμπεριέχεται στο προσωπικό δράμα του καθενός μας ξεχωριστά. Η μεγαλοσύνη της Παναγίας θα της διδάξει ότι η καρτερία και η συγχώρεση είναι αρετές σπουδαιότερες και ισχυρότερες του πόνου. Μπροστά από τα μάτια της Ελπίδας θα παρελάσουν πρόσωπα του Θείου Δράματος, αλλά και της Καταστροφής της Σμύρνης. Ο Άγιος Ιωάννης, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο Ιούδας, ο Πόντιος Πιλάτος, η Μοιχαλίδα, ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νουρεντίν Πασάς, αλλά και απλοί άνθρωποι θα παρουσιαστούν και θα μιλήσουν για τα δρώμενα, ενώ ταυτοχρόνως το υμνολόγιο και τα λόγια των Ευαγγελίων της Εκκλησίας και η προφορική μας παράδοση θα πλαισιώνουν τους λόγους των ηρώων.
Σκοπός της παράστασης
Ο σκοπός της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι άλλος από το να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να προσεγγίσει μία τόσο σημαντική και εξαιρετικά επίκαιρη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, από μία πλευρά διαφορετική. Η Σμύρνη, όσο και αν ακουστεί κοινότυπο, δεν αποτελεί ουδεμία εξαίρεση από τις υπόλοιπες πόλεις του Ελληνισμού, που στα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού υπέστησαν διωγμούς, καταστροφές, σφαγές, εξανδραποδισμούς και υποδουλώσεις. Από τη Βασιλεύουσα έως την πρόσφατη μαρτυρική Κύπρο ο κατάλογος των πόλεων είναι αμέτρητος. Η παρουσία όμως της χριστιανικής πίστεως και των ιερέων της, υπήρξε αρωγός βασικός και ουσιώδης. Ήταν το στοιχείο αυτό, που μαζί με το φρόνημα του λαού κράτησαν ψηλά την αντοχή, την ελπίδα,
την καρτερία και την υπομονή των διωχθέντων. Έτσι λοιπόν, με την παρουσία της στο έργο, η Παναγία, που αντιπροσωπεύει για όλους τους χριστιανούς στη Γη, το μέγιστο παράδειγμα υπομονής και εγκαρτέρησης, προστρέχει ως η απόλυτη και πανταχού παρούσα, «μάνα», να παρηγορήσει τα παιδιά της. Τα παιδιά της, αυτά που στο πρόσωπο της Ελπίδας, της Σμυρνιάς μάνας, υποφέρουν και στενάζουν την αποφράδα εκείνη ημέρα της Καταστροφής της Σμύρνης. Η νοητή μεταφορά της Ελπίδας, από την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη, στην Οδό του Μαρτυρίου, υποδεικνύει και επισημαίνει τη μέγιστη στιγμή του ανθρώπινου γένους. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ως ελεύθερο ον, κατά Θεού παραχώρηση αλλά και προσωπική επιλογή, αποφασίζει να «σκοτώσει» τον Αθάνατο και Έναν δημιουργό του. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το Θείο Δράμα η Ελπίδα κατανοεί ότι η Καταστροφή της Σμύρνης δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακόμα μία τραγική στιγμή της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία αναβίωση μετά από τέσσερις αιώνες του Λειτουργικού Δράματος που εμφανίστηκε στο Μεσαίωνα και άκμασε μέχρι και το 16ο αιώνα.
Παραθέτουμε ενδεικτικά σχόλια και κριτικές
Ο Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ μίλησε για την άριστη ηθοποιία, για την άριστη παρουσίαση και για όλη την σοβαρή προσέγγιση καθώς το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, όπως είπε, ήταν υψηλού και κυρίως διδακτικού επιπέδου.
Μητροπολίτης Παροναξίας κ. κ. Καλλίνικος
Η παράσταση αποτελεί ένα Θρησκευτικό γεγονός
“Ένας ΥΜΝΟΣ για την ΠΑΝΑΓΙΑ μας και για την ΣΜΥΡΝΗ. Η παράσταση αποτελεί ένα Θρησκευτικό γεγονός. Μια εμπνευσμένη και καλά κουρδισμένη παράσταση που οδηγεί τον θεατή λέξη προς λέξη ενδοσκοπικά στη λύση του δράματος. Κρατά το κοινό σε μια εγρήγορση. Η ερμηνεία της κα Γεωργίας Ζώη σε αυτό τον απαιτητικό ρόλο θαυμάσια. Η στιγμή που κλείνει τα μάτια και ακινητοποιείται μπροστά στο θείο δράμα, κόβει την ανάσα, κάνοντας μας να μην ξέρουμε ποιο θα είναι το ξέσπασμά της και με πόση ένταση.
Αρχιμανδρίτης Δημήτριος:
Ύμνοι και Μελωδίες αφιερωμένες στη Μητέρα του Θεού
“Ύμνοι και Μελωδίες αφιερωμένες στη Μητέρα, τη Μητέρα του Θεού και τη μάνα του καθενός μας την Παναγίας μας. Μια εξαιρετική παράσταση”
Γιώργος Πατούλης, Περιφερειάρχης Αττικής:
Συγκίνηση, ευρηματικότητα και δράση…
“Μια εξαιρετική παράσταση παρακολούθησα. Με συγκίνηση, ευρηματικότητα και δράση καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο να μεταφέρει την ιστορία της Σμύρνης στο κοινό. Εύγε σε όλους!”
Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου – Βουλευτής Ν. Ηλείας:
Οι συγκλονιστικές ερμηνείες καθήλωσαν τον κόσμο. Η Σκηνοθεσία της παράστασης από τον Σκηνοθέτη Μενέλαο Τζαβέλλα, με καταγωγή από την Ηλεία, μετέφερε τους θεατές πίσω στο χρόνο ζωντανεύοντας επί σκηνής την ιστορία της Σμύρνης και το Θείο Δράμα. Πολλά μπράβο σε όλους τους συντελεστές”
· «Στον ρόλο της μαυροντυμένης μάνας όλων η κυρία Γεωργία Ζώη. Της ταιριάζει όλο αυτό γάντι. Είναι χαροκαμένη, είναι όμως χαλύβδινη. Μιλά, τραγουδά, γονατίζει και ακουμπά το κεφάλι της στο πάτωμα. Δεν της αξίζει να τυραννιέται. Τρομερή επικοινωνία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς επί σκηνής, τρομερή μεταδοτικότητα. Στον ρόλο της Ελπίδας συναντάμε την κυρία Άννα Μωραΐτου. Γλυκύτατη παρουσία, ο ορισμός της αρχόντισσας κυράς. Κι εκείνη ισορροπεί με άνεση, ανάμεσα σε πρόζα και τραγούδι. Έτσι κι αλλιώς, το ίδιο το κείμενο είναι δοσμένο ποιητικά. Και το έμμετρο στοιχείο είναι που κάνει τις στιχομυθίες ακόμα πιο εντυπωσιακές. Είναι που κάνει τους μονολόγους ακόμα πιο σπαραχτικούς.» Την ευθύνη για τη συγγραφή του κειμένου φέρει ο κύριος Θανάσης Σταυρόπουλος και πραγματικά είναι άξιος συγχαρητηρίων. Παίρνει δύο άσχετα μεταξύ τους θέματα και τα κάνει να τέμνονται τόσο καλαίσθητα, που είναι να απορείς για την έμπνευση και τον οίστρο. Δεν το πιστεύεις αν δεν το δεις και όταν πια το δεις, τότε πλέον… Η μίξη αυτή, της καταστροφής
της Σμύρνης και του Θείου Πάθους, σε συνδυασμό με τη χρήση κάποιων εκκλησιαστικών ύμνων, όπως το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» για παράδειγμα, είναι τροφή για τα μάτια και τα αυτιά, πόσο μάλλον για την ψυχή. Και δεν το εξετάζω με γνώμονα το ότι είμαστε Ορθόδοξοι. Το βλέπω καθαρά καλλιτεχνικά. Όταν ο κύριος Βόλκος ξεκίνησε να ψέλνει τον εν λόγω ύμνο – επιμένω στη χρήση της λέξης «ύμνος», θεωρώ ότι είναι σχεδόν επιβεβλημένη – μας τσάκισε συναισθηματικά. Πρόκειται ίσως για το πιο ωραίο σημείο – ή ένα από τα πιο ωραία, αν θέλετε, σημεία – στο ευαγγέλιο, από λογοτεχνικής άποψης, με λόγια που μόνο ένας τεράστιος ποιητής θα μπορούσε να συλλάβει. Η κυρία Ευτυχία Αργυροπούλου είναι πειστικότατη στον ρόλο της Αϊσέ. Κάτι από Λωξάντρα, κάτι από τις κυράδες τις «παλιές», που είχαν τα σπίτια τους πεντακάθαρα και γεμάτα υπέροχες μυρωδιές, που μαγείρευαν για έναν λόχο και χόρταιναν δύο. Μαζί τους οι κύριοι Κωνσταντίνος Νιάρχος, Χρήστος Ιντζέογλου και οι κυρίες Άννα Μωραΐτου και Ιωάννα Μαρμαρού, που δένουν άψογα μεταξύ τους και με την υπόλοιπη ομάδα και προσφέρουν ένα έργο που απλά δεν θέλεις να τελειώσει. Και βάλτε κατά νου ότι η παράσταση είναι βαριά, είναι πέτρα που δεν σ’ αφήνει να ανέβεις στην επιφάνεια να ανασάνεις, είναι κόμπος στον λαιμό και ίσως και κάτι παραπάνω. Είναι όμως τόσο καλά δομημένη, που πλέον αντιπαρέρχεσαι το κλειστοφοβικό του πράγματος και εστιάζεις στη λόγια πλευρά, που είναι μοναδική. Ο κύριος Μενέλαος Τζαβέλας σκηνοθετεί με περίσσιο πάθος και με τρόπο που κάνει την παράσταση να λάμπει. “Keysmash Κωνσταντίνος Κούλης”
· Παρακολουθώντας την εκπληκτική αυτή παράσταση στο θέατρο «ΑΛΚΜΗΝΗ», θαύμασα:
Την υπερθρησκευτικότητα τού ποιητικού κειμένου
Την σεμνή, διακριτική, αποστεωμένη, σχεδόν βυζαντινή σκηνοθεσία, που φώτιζε τα ουσιώδη νοήματα και παρέλειπε τα δευτερεύοντα
Την ερμηνεία τής πολύπειρης Γεωργίας Ζώη στο παν-δύσκολο (σχεδόν αδύνατο) ρόλο της Παναγίας
Τις ερμηνείες όλων των καλλιτεχνών, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους προκειμένου να μας μεταλαμπαδεύσουν την ανιδιοτελή οικουμενική Φιλότητα που συνέχει το σύμπαν (και που πρώτοι οι Ορφικοί κατανόησαν τη θεμελιώδη σημασία της στην κοσμική Αρμονία – εκείνη που υποδήλωσε ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης-Πλάτων και άλλοι σοφοί). Μία παράσταση που πρέπει να δουν όλοι οι μαθητές και σπουδαστές γιατί ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ανεξαρτήτως θρησκεύματος και θεολογικών πεποιθήσεων. «Κωνσταντίνος Μπούρας»
· Για άλλη μια φορά η Γεωργία Ζώη μας εξέπληξε ευχάριστα! Συγκλονιστική η ερμηνεία που ανταποκρίθηκε υπέρ του δέοντος στο ρόλο της Παναγίας! Καθηλωτική παράσταση γεμάτη συναίσθημα που συνοδευόταν από έμμετρο λόγο! «Αθηνόραμα»
· Στην κατάμεστη αίθουσα του θέατρο , επικρατούσε απόλυτη σιωπή, σαν να πάγωσε ο χρόνος, και τον λόγο ειχαν οι μοναδικές ερμηνείες αυτών άριστων ηθοποιών .Μια παράσταση με σκηνοθετική άποψη !!!!!!! «Αθηνόραμα»
· Το Δάκρυ ….Είναι μια θεατρική εμπειρία, σε ένα άμεσο θέατρο Μια εξαιρετική παράσταση με εκπληκτικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς της παράστασης «Αθηνόραμα»
· Συγκλονιστική παράσταση – Παρακολούθησα την παράσταση “Το δάκρυ της Παναγίας-ένας ύμνος για τη Σμύρνη” στο θέατρο Αλκμήνη. Μια εξαιρετική παράσταση, αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή Οι συγκλονιστικές ερμηνείες καθήλωσαν το κοινό . Η Σκηνοθεσία της παράστασης μετέφερε τους θεατές πίσω στο χρόνο ζωντανεύοντας επι σκηνής την Ιστορία της Σμύρνης και το Θείο Δράμα Πολλά μπράβο σε όλους τους συντελεστές Όλοι μας συγκινηθήκαμε. Απολαύσαμε με την ψυχή μας ένα εξαίρετο κείμενο άρτια δομημένο, με σωστά ελληνικά, χωρίς ασυνταξίες, ένα κείμενο που βοηθά τους ηθοποιούς στον μέγιστο βαθμό να αναδείξουν το υποκριτικό τους ταλέντο. Απολαύσαμε επίσης και μια άριστη σκηνοθεσία Και όταν λέω άριστη, εννοώ άριστη! Απολαύσαμε φυσικά και ερμηνείες…Παναγιά μου ερμηνείες! “Aθηνόραμα»
· «Το Δάκρυ της Παναγίας… Ένας Ύμνος για την Σμύρνη» που δημιουργήθηκε με αφορμή την επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής είναι μια άκρως εντυπωσιακή και πρωτότυπη παράσταση Όταν τον ρόλο της Παναγίας όμως αναλαμβάνει να ενσαρκώσει η Γεωργία Ζώη, μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της ελληνικής θεατρικής σκηνής, έρχεται ένα αποτέλεσμα που δικαιώνει, γιατί η Γεωργία Ζώη μεταμορφώνεται με ευκολία σε κάθε χαρακτήρα που καλείται να ερμηνεύσει με την εκφραστική και κινησιολογική της ικανότητα. Δίπλα της στο ρόλο του Ιωάννη ένας άλλος εξαιρετικός ηθοποιός ο Σταύρος Βόλκος ήταν απόλυτος αρωγός να στέκει πανάξια δίπλα στην Μητέρα του Θεού, τόσο με το παρουσιαστικό του και την κινησιολογία του αλλά ακόμα περισσότερο με την υψηλή τεχνική της εκπληκτικής φωνής του του που κατά γενικήν και καθολικήν ομολογίαν εμάγεψε το κοινό. Και φυσικά είναι και μια άλλη κυρία του θεάτρου, η Ευτυχία Αργυροπούλου που αφήνει το στίγμα της σε διπλό ρόλο αυτόν της Τουρκάλας Αισέ, αλλά και της Μαρίας της Μαγδαληνής στο δεύτερο μέρος εκείνο του Θείου δράματος γεμάτο συμβολισμούς. Η Άννα Μωραίτου, σύμβολο της «Ελπίδας», ο Κωνσταντίνος Νιάρχος στον διπλό ρόλο του Χρυσοστόμου Σμύρνης και του Ιούδα, ο Πέτρος Τσαπαλιάρης στον διπλό ρόλο του Νουρεντίν Πασά και του Πόντιου Πιλάτου, η Ιωάννα Μαρμάρου ως Μοιχαλίδα έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και δημιούργησαν ένα σύνολο που σε παρέσυρε με την ροή της δραματουργίας. Ένα σύνολο που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο ο Μενέλαος Τζαβέλλας σε μια σκηνοθετική προσέγγιση, από τις καλύτερες του, οδηγώντας τον θεατή στην τελική ώρα χωρίς περιττά στοιχεία, επικεντρώνοντας στα κατ’ εξοχήν μηνύματα που ήθελε να δώσει η παράσταση, με την βοήθεια φυσικά του ξεκάθαρου και δυνατού κειμένου του Θανάση Σταυρόπουλου. «The look Γιάννης Ζαμπατής»
· Δύσκολη παράσταση και ένα ακόμα στοίχημα για την κυρία Γεωργία Ζώη, που μας ταξίδεψε, τόσο με την ερμηνεία της όσο και με την απίστευτη φωνή της και στους εκκλησιαστικούς ύμνους.. Επίσης, μαγεύτηκα από τη φωνή του “Αποστόλου Ιωάννη”. Πρωτότυπη και μοναδική ιστορία, με θρησκευτική πνοή και ύμνους, που σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς την πορεία των ανθρώπων· για μένα, κυρίως, την πορεία της εξουσίας των ανθρώπων. «Sin Web Radio»
«Ω γη της Ιωνίας, σένα
αγαπούν ακόμη,
σένα οι ψυχές των
ενθυμούνται ακόμη» -Κ.Π. Καβάφης
H Γεωργία Ζώη που ερμηνεύει με απόλυτο σεβασμό τον ρόλο της Παναγίας, γράφει για το έργο:
Έχει ειπωθεί, από την Παράδοσή μας, ότι η Παναγία, είναι παρούσα σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας!!
Η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός, ήταν παρούσα και στην Άλωση της Πόλης.
Η Παναγία, η Μήτηρ Θεού, για μία ακόμα φορά είναι παρούσα και στην καταστροφή της Σμύρνης! Είναι παρούσα και σε αυτό το τόσο συγκλονιστικό γεγονός της πρόσφατης Ιστορίας μας.
Αυτό ακριβώς πραγματεύεται και το δικό μας έργο.
Η Παναγία επισκέπτεται τη Σμύρνη. Εκεί θα εξελιχθεί μία ιστορία παράλληλη των γεγονότων.
Θα ήταν λοιπόν μεγάλη μας χαρά να είστε παρόντες σε αυτήν την ιστορία που θέλουμε να σας δείξουμε και να σας πούμε στην Κεντρική Σκηνή του όμορφου θεάτρου ΑΛΚΜΗΝΗ. Θα σας περιμένουμε να βαδίσουμε παρέα μέσα στα μαρτυρικά γεγονότα της Καταστροφής της Σμύρνης, καθώς και σε ένα άλλο μέρος, σε αυτό της Οδού του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου, με οδηγό μας την Παναγία. Αυτήν την μέγιστη Μητέρα που θα κρατήσει από το χέρι και την ηρωίδα μας την Ελπίδα, με τον τρόπο που μόνο μία μάνα όπως Αυτή μπορεί και ξέρει να κάνει, μεταλαμβάνοντάς της, την υπέρτατη θυσία Του.
